Synopsis
De liefde tussen twee vrouwen verslechtert. Jo (Geerteke van Lierop) en Rachel (Erica Anderson) gaan elk op een reis van zelfreflectie en contemplatie terwijl ze omgaan met de breuk.

Jo, een fotograaf, gaat naar Wisconsin om de locaties te bezoeken waar ze eerder portretfoto's van Rachel had genomen tijdens een eerdere reis. Op dezelfde plekken vindt Jo zichzelf opnieuw uit en maakt ze een reeks zelfportretten om het project en haar leven betekenis en artistieke waarde te geven.

Rachel blijft in de Algarve waar de twee vrouwen woonden. Ze bezoekt haar favoriete, prachtige, spookachtig lege strand keer op keer, op zoek naar vrede.

Deze twee reizen vinden parallel plaats en vormen de ruggengraat van de vooruitgang van de film. Twee aparte maar synchrone reizen, met elkaar verweven.

Maar er is een derde verhaallijn. Hun herinnering aan de relatie: hoe ze elkaar ontmoetten, hun eerste kus, hun liefde, hun pijn, de breuk. We zien de ineenstorting van de relatie in hun gedachten. Elk geeft de ander de schuld (of geeft zichzelf de schuld). We zien ruzies, we zien tere momenten, we zien hun relatie door hun herinneringen die een verhaal vormen, maar onsamenhangend en gefragmenteerd. Dit leidt tot een conclusie waarin ze misschien wel of niet weer bij elkaar komen.

De film is een verkenning van geheugen en perceptie gebaseerd op een eenvoudige, herkenbare gebeurtenis - een breuk.